Urodziła się w 22 maja 1924 roku w Kałuszynie, koło Mińska Mazowieckiego. Mieszkała tam do 1939 roku. Bardzo wcześnie straciła oboje rodziców: gdy miała 5 lat zmarła mama (1929 r.), a w wieku 15 lat straciła ojca (1939 r.).
Gdy w 1939 roku wybuchła wojna, a Niemcy spalili ich dom, razem z sześciorgiem rodzeństwa zamieszkała u rodziny na wsi. W 1944 roku dowiedziała się od księdza z otwockiej parafii, że potrzebna jest pomoc w tamtejszym szpitalu. I tak, jako 20-latka, rozpoczęła ciężką służbę w szpitalu polowym. Kiedy w 1946 roku szpital przeniósł się do Kliniki Wojskowej w Łodzi, podążyła za nim. Trudności lokalowe w powojennej Łodzi skłoniły Helenę do przeniesienia się na Pomorze. Osiedliła się w miejscowości Kołczygłowy. Tam dopiero zdobyła pielęgniarskie wykształcenie: w 1952 roku ukończyła sześciomiesięczny kurs w Szczecinku i od tej chwili była dyplomowaną pielęgniarką. W 1962 roku poślubiła Jana Klinger i przeprowadziła się do Kończewa. Otworzyła tam punkt sanitarny, w którym robiła zastrzyki, opatrunki oraz świadczyła inne podstawowe usługi medyczne. Następnie pracowała w Ośrodku Zdrowia w Kobylnicy, gdzie, do przejścia na emeryturę, pełniła funkcję pielęgniarki środowiskowej. Mieszka z rodziną w Kobylnicy.
